Cuba
Door: A.R.Pardoen
Blijf op de hoogte en volg Angelica
03 November 2017 | Cuba, Varadero
Lieve allemaal,
Op weg naar het hotel nabij Brussel begonnen de zenuwen toch wel behoorlijk toe te slaan.
Het fijne daarvan was dat ik er lekker toch niks meer aan kon doen want ik was immers weg van huis.
Na een gezellig avondje in een leuk hotel, een aantal potjes poolen die eindigden in een gelijkspel en meerdere nachtelijke aanvallen van Boeff die ook in het lekkere hotelbed wild springen was het dan eindelijk zover.
De rij was eindeloos, mijn handbagage te zwaar, mijn buik een op hol geslagen circus en om het plaatje af te maken was de crew ‘zoek’ waardoor we niet mochten boarden.
Met een uur vertraging nestelde ik mij eindelijk in mijn stoel, om tot de ontdekking te komen dat ik naast zo ongeveer de grootste man ooit zat. Deze grote meneer had vanzelfsprekend ook de helft van mijn ruimte nodig, waardoor de 9 uur lange vlucht een pijnlijke en ongemakkelijke bedoeling was.
Na heel wat ‘big bang’ afleveringen en tekenfilms verder was het dan eindelijk zover, ik zou eindelijk landen in Cuba.
Via druipende airco’s, lange wachtrijen en de douane die mij sommeerden mijn appeltje weg te gooien stond ik plotseling op een immens drukke parkeerplaats.
Geen overgang, geen hal, geen borden, boem!
Geen probleem, mijn loodzware rugzak negerend besloot ik eerst geld te pinnen.
Het pinnen werkte prima, wanneer je negeert dat er geen gele uit de automaat kwam.
Het wisselen ging vervolgens ook prima, wanneer je er geen aanstoot aan neemt 40 euro transactiekosten te moeten betalen.
Enigszins uit het veld geslagen werd ik overrompeld door een fanatieke taxi chauffeur, die mij voor 35 cuc wel naar mijn hotel zou brengen. Ik was inmiddels zo geïrriteerd (en we weten hoe aangenaam ik dan overkom) dat ik de arme man praktisch sommeerde mij voor 20 cuc wegbrengen brengen. Enigszins verrast mompelde de man nog een ‘als u een taxi wil delen kan dat denk ik wel’, maar ik zat al lang en breed in de taxi.
In het gezelschap van een vriendelijke Hongaar werd ik vervolgens naar een prima hotel gebracht en sjouwde een zeer onfortuinlijke piccolo mijn tassen naar boven.
Vol goede moed om de boel te verkennen besloot ik heel even te gaan liggen, om vervolgens de volgende ochtend om 8 uur wakker te worden. Ach, in ieder geval meteen in het juiste ritme.
Lek geprikt door fanatieke Cubaanse muggen besloot ik even rustig te gaan douchen en dan te gaan ontbijten.
Alle geduld ten spijt besloot de douche nooit warm te worden. Meteen goed wakker zullen we maar zeggen.
Vervolgens mijn reiskleding in een sopje gedaan, die overigens wel warm water hadden en daarna op een gezellige patio gaan ontbijten.
Na een super gezellige begroeting van een jong katje (ik noem hem Poe(s)tin) schepte ik een ontbijt van fruit en toastjes op.
Terwijl ik nog verijdeld om mij heen stond te speuren naar de koffie, begon het glas dat op mijn tafel stond enigszins te trillen.
Vanuit het niets verscheen er een zonsverduisterende gestalte in de vorm van de ober.
De man was zo zwart als de nacht, in een kraakwit overhemd met onder zijn kin een prachtig vuurrood strikje. (Ala Lambik)
Nog lichtelijk verbijsterd staarde ik de man aan, die inmiddels met een stem waar Barry White jaloers op zou zijn geweest het hele menu stond op te dreunen. Zeer onder de indruk besloot ik om koffie en eieren te vragen, omdat ik niet durfde te zeggen dat ik de rest niet had verstaan.
Na dit gedenkwaardige ontbijt ben ik de buurt een beetje gaan verkennen. Het is duidelijk een toeristische plek die vrij weinig met Cuba zelf te maken heeft, maar het is er aangenaam vertoeven.
Het zand is spierwit, de zee azuurblauw en de cocktails goed gevuld. Het is echt net als op de plaatjes.
In het hotel raakte ik in gesprek met een meisje uit Brussel die ook alleen reist, waarop we besloten samen te gaan eten.
We hebben een ontzettend gezellige avond gehad en honderduit zitten kletsen.
Ik doe mijn best jullie zo nu en dan op de hoogte te houden, maar internet is echt een lastig iets hier. Laat vooral een berichtje achter, zodat wanneer ik wel internet wat leuks te lezen heb.
Liefs Angelica
Op weg naar het hotel nabij Brussel begonnen de zenuwen toch wel behoorlijk toe te slaan.
Het fijne daarvan was dat ik er lekker toch niks meer aan kon doen want ik was immers weg van huis.
Na een gezellig avondje in een leuk hotel, een aantal potjes poolen die eindigden in een gelijkspel en meerdere nachtelijke aanvallen van Boeff die ook in het lekkere hotelbed wild springen was het dan eindelijk zover.
De rij was eindeloos, mijn handbagage te zwaar, mijn buik een op hol geslagen circus en om het plaatje af te maken was de crew ‘zoek’ waardoor we niet mochten boarden.
Met een uur vertraging nestelde ik mij eindelijk in mijn stoel, om tot de ontdekking te komen dat ik naast zo ongeveer de grootste man ooit zat. Deze grote meneer had vanzelfsprekend ook de helft van mijn ruimte nodig, waardoor de 9 uur lange vlucht een pijnlijke en ongemakkelijke bedoeling was.
Na heel wat ‘big bang’ afleveringen en tekenfilms verder was het dan eindelijk zover, ik zou eindelijk landen in Cuba.
Via druipende airco’s, lange wachtrijen en de douane die mij sommeerden mijn appeltje weg te gooien stond ik plotseling op een immens drukke parkeerplaats.
Geen overgang, geen hal, geen borden, boem!
Geen probleem, mijn loodzware rugzak negerend besloot ik eerst geld te pinnen.
Het pinnen werkte prima, wanneer je negeert dat er geen gele uit de automaat kwam.
Het wisselen ging vervolgens ook prima, wanneer je er geen aanstoot aan neemt 40 euro transactiekosten te moeten betalen.
Enigszins uit het veld geslagen werd ik overrompeld door een fanatieke taxi chauffeur, die mij voor 35 cuc wel naar mijn hotel zou brengen. Ik was inmiddels zo geïrriteerd (en we weten hoe aangenaam ik dan overkom) dat ik de arme man praktisch sommeerde mij voor 20 cuc wegbrengen brengen. Enigszins verrast mompelde de man nog een ‘als u een taxi wil delen kan dat denk ik wel’, maar ik zat al lang en breed in de taxi.
In het gezelschap van een vriendelijke Hongaar werd ik vervolgens naar een prima hotel gebracht en sjouwde een zeer onfortuinlijke piccolo mijn tassen naar boven.
Vol goede moed om de boel te verkennen besloot ik heel even te gaan liggen, om vervolgens de volgende ochtend om 8 uur wakker te worden. Ach, in ieder geval meteen in het juiste ritme.
Lek geprikt door fanatieke Cubaanse muggen besloot ik even rustig te gaan douchen en dan te gaan ontbijten.
Alle geduld ten spijt besloot de douche nooit warm te worden. Meteen goed wakker zullen we maar zeggen.
Vervolgens mijn reiskleding in een sopje gedaan, die overigens wel warm water hadden en daarna op een gezellige patio gaan ontbijten.
Na een super gezellige begroeting van een jong katje (ik noem hem Poe(s)tin) schepte ik een ontbijt van fruit en toastjes op.
Terwijl ik nog verijdeld om mij heen stond te speuren naar de koffie, begon het glas dat op mijn tafel stond enigszins te trillen.
Vanuit het niets verscheen er een zonsverduisterende gestalte in de vorm van de ober.
De man was zo zwart als de nacht, in een kraakwit overhemd met onder zijn kin een prachtig vuurrood strikje. (Ala Lambik)
Nog lichtelijk verbijsterd staarde ik de man aan, die inmiddels met een stem waar Barry White jaloers op zou zijn geweest het hele menu stond op te dreunen. Zeer onder de indruk besloot ik om koffie en eieren te vragen, omdat ik niet durfde te zeggen dat ik de rest niet had verstaan.
Na dit gedenkwaardige ontbijt ben ik de buurt een beetje gaan verkennen. Het is duidelijk een toeristische plek die vrij weinig met Cuba zelf te maken heeft, maar het is er aangenaam vertoeven.
Het zand is spierwit, de zee azuurblauw en de cocktails goed gevuld. Het is echt net als op de plaatjes.
In het hotel raakte ik in gesprek met een meisje uit Brussel die ook alleen reist, waarop we besloten samen te gaan eten.
We hebben een ontzettend gezellige avond gehad en honderduit zitten kletsen.
Ik doe mijn best jullie zo nu en dan op de hoogte te houden, maar internet is echt een lastig iets hier. Laat vooral een berichtje achter, zodat wanneer ik wel internet wat leuks te lezen heb.
Liefs Angelica
-
03 November 2017 - 16:03
Anna:
Nu alleen nog maar genieten!!!!!!!! Wel fijn dat je snel iets van je hebt laten horen. Xxxx -
03 November 2017 - 16:54
Papa:
Al een sigaar gedraaid? Ben blij dat je goed bent aangekomen. Geniet er van. -
03 November 2017 - 18:15
Krista:
Jammer van de reis, maar nu genieten!! Maar gezien de prijs van de rum moet dat goed komen :P -
03 November 2017 - 19:40
Herman Jr.:
Fijn dat je goed en wel bent aangekomen!
Zo te horen helse reis maar je kan nu even lekker bijkomen.
Allez, het ga je goed en pas goed op jezelf!
Xxx Herman
-
08 November 2017 - 14:12
Tante Toni En Oom Berend:
Dapper om in je eentje zo'n reis te maken. Je schrijft er eerlijk en humoristisch over.
Nadat we het gelezen hadden zeiden we dat je schrijft alsof je zit te praten. Denkend aan jou "zien" we ook je lichaamstaal.
wees voorzichtig. We zien nu al uit naar het volgende verslag.
Veel liefs uit harlingen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
