Het eiland verkennen

Gegroet weledele lieden,

Vergeef mij voor de soms vreemde woorden en- of spelfouten in mijn verhaal.
De manier waarop ik mijn avonturen probeer bij te houden voor u allen, is door tijdens de lange wachttijden die je hier voor praktisch alles hebt een sms naar mijzelf te sturen waarbij mijn telefoon het nodig lijkt te vinden om van alles (fout) te corrigeren.

Dus ..... Cuba ...... WoW. Werkelijk niets had mij op de chaos, de warmte, de mensen en de onwaarschijnlijke schoonheid in de meest armzalige wijken kunnen voorbereiden.

Op mijn tweede dag in Varadero ben ik meegegaan op een excursie naar de Bellamar caves.
De gids sprak ons kleine groepje van 10 non stop toe over de geschiedenis, de cultuur en de bevolking van Cuba.
Hij wilde ons dolgraag zijn woonplaats Mantezana laten zien, omdat het volgens hem een schande was dat iedereen dat oversloeg. Gezien niemand hier bezwaar tegen uitte stapten wij een uur later uit in Mantezana, want dat kan gewoon allemaal in Cuba :)
We zouden op het plein van de vrijheid beginnen, waar hij ons de pharmacie en het hotel zou laten zien. Engzins teleurgesteld stapte ik een oud vervallen gebouw binnen waar het wat bedompt en muffig was. De verrassing toen ik de kamer inliep en in een compleet intacte meer dan 100 jaar oude originele Franse apotheek bleek te zijn was immens.
De eikenhouten wanden, de hoge spiegels, de aardewerken kruiken gevuld met kruiden, de glazen potjes gevuld met tabletjes en daarop handgeschreven etiketten ..... ik kon mijn ogen niet geloven.
Het was alsof iemand 100 jaar geleden de deur achter zich had dichtgetrokken en nooit meer was terug gekomen.
Nu vertelde de gids dat het ook zo ongeveer was gegaan, omdat de eigenaar van de ene op de andere dag te horen had gekregen dat zijn zaak voortaan aan de staat toebehoorde. Sindsdien is er niets meer veranderd.....
Aan de overkant bleek het in hotel precies hetzelfde verhaal te zijn. De façades, de glas in lood lampen, de ornamenten, het was alsof ik het Parijs van 1900 binnen was gestapt.
Enigszins overbodig om te zeggen dat ik zeer, zeer verrukt was iets prachtigs als dit te mogen aanschouwen.

Toen we een uur later bij de grotten arriveerde was ik inmiddels in zo’n gelukzalige stemming, dat niets mij meer kon ontmoedigen.
Niet de 200 gladde treden de grot in, niet de luchtvochtigheid van 98% en ook de gebrekkig Engels sprekende gids niet.
Het was een prachtige wandeling die zeker een uur duurde, waarbij ik mij in de grot van Alladin waande (maar dan zonder de schatten).

De volgende ochtend om 05.00 uur opgestaan om uit te checken en de bus naar Santa Clara te nemen.
Ik heb het welgeteld 5 minuten geprobeerd met die loodzware tassen totdat ik besloot een oude rammelende Lada aan te houden.
Hortend en storend kwam ik aan op het busstation, om daar tot de ontdekking te komen dat mijn reservering + betaling op mijn telefoon niet genoeg bewijslast waren om mij toegang te verschaffen tot de gewenste bus ...... een hoop getouwtrek en handen- en voetenwerk later kon ik net voordat de bus op het punt stond te vertrekken gelukkig toch nog mee, ole!

Eenmaal in Santa Clara werd ik belaagd door taxi chauffeurs, waarbij ik probeerde de minst enge uit te kiezen.
De taxi bleek een paard met een gammel karretje erachter te zijn, waarmee ik letterlijk tandenklapperend uiteindelijk bij mijn (door mijn Spaanse leraar) vooraf geboekte hostel terecht kwam.
Ook hier was alles oud en vervallen, maar gecombineerd met grote zwart wit schilderijen die de eigenaar zelf maakt. Het welkom was zo hartelijk en warm en de kamer zo leuk en gezellig, dat ik mij direct op mijn gemak voelde.
Dezelfde taxi chauffeur stond een uur later weer op de stoep om mij een tour door de stad te geven. Verzekerd door mijn gastheren dat dit prima in orde was hobbelde ik wederom tandenklapperend door Santa Clara.
Behalve het immense monument voor Ché Guevara en een leegstaande treinwagon waar hij in heeft gezeten was er niet veel te zien.
Na ‘s avonds een heerlijke massage te hebben genoten in het wellness gedeelte (lees de kamer naast die van mij) ben ik accuut in slaap gevallen.
De volgende ochtend besloot ik naar Cïenfuegos te gaan, een stadje een uur verderop gesticht door de Fransen.
Na weer meer dan een uur in de rij te hebben gestaan had ik eindelijk een kaartje te pakken

Mijn WiFi is helaas op, dus de rest komt de volgende keer.

Dikke kus xx