Baracoa

Baracoa maakt alles goed,

Gelukkig verliep de busrit iets soepeler deze keer en was ik ‘slechts’ in 6 uur op deze bestemming.

Baracoa is de oorspronkelijke hoofdstad van Cuba en ligt in het oosten. Enerzijds is het ingesloten dat bergen, anderzijds door de Atlantische oceaan. Door de geïsoleerde ligging heeft deze plek een heel andere uitstalling dan de rest van Cuba. Tot 1960 was het zelfs alleen maar via de zee te bereiken!
Het feit dat ze lange tijd goed gedijden op de handel met de piraten en anderzijds profiteerden van de rijkdom die de Fransen meebrachten die de revolutie op Haïti ontvluchten geeft de plek alleen maar meer charme.

Baracoa is alles wat ik mij er van tevoren van had voorgesteld, exotisch, warm, welkom, Caribisch en Europees tegelijk.
Ik werd opgehaald door señora Mercedes en zeer vriendelijk verwelkomd in haar eenvoudige huisje.

De eerste dag op pad met een local en een rammelende Lada naar een canyon. Hier een beetje gewandeld met mijn persoonlijke gids die mij een beetje deed denken aan een vrouwelijke B.A.
Ze vroeg of ik vanuit Holland alsjeblieft wat ondergoed en zeep wilde opsturen, want dat was voor de mensen in Baracoa na de cycloon niet te krijgen.
Daarna met een bootje gevaren door de canyon, wat gegeten en een cacao plantage bezocht.
Hier liet de eigenaar op rubberen laarzen en in weinig anders dan een versleten Adidas shortje trots het hele productieproces van de cacao zien. Na afloop was de vraag of ik alsjeblieft wat van ze wilde kopen. Dat heb ik onder het genot van een vers gezet glaasje cacao melk (zonder suiker want daar kriebelde wel heel veel beestjes in) dan ook maar gedaan.

De tweede dag zou ik het nationale park bezoeken met een kleine tour, maar door de zware regenval bleek de brug onder water te staan.
In plaats daarvan gingen we naar de Junque berg. Als ik toen had geweten wat ik nu weet betwijfel ik of ik de moed had kunnen opbrengen om mee te gaan.
Anderzijds is het maar goed ook dat ik het niet wist want anders had ik toch een behoorlijk avontuur gemist.

Via een snelstromende rivier tot je middel in het water met je tas boven je hoofd ( wat best spannend is als je camera en telefoon daarin zitten) om aan de overkant kleddernat aan een 2,5 uur durende klim naar boven te beginnen.
Het was zo onnoemelijk mooi en het uitzicht zo ontzettend indrukwekkend!
Op het laatste rustpunt dat je bereikt na ongeveer 1,5 uur klimmen vonden mijn zere voet en ik het wel mooi geweest.
Op datzelfde hoge punt zit señor Raoul iedere dag met zijn verse fruit. Hij loopt hiermee vanuit zijn dorp iedere dag 7 km heen en 7 km terug de berg.
Terwijl de rest verderging, bleef ik met een paar anderen bij Señor Raoul.
In ‘opa taal’ wat wil zeggen met een hoop gebaren, handen en voetenwerk en keelklanken kwam er een ontzettend leuk gesprek op gang.
Toen de rest een uur later van zwetend en hijgend van de top af kwam had ik niet alleen heerlijk gegeten, maar ook een uitgebreide uitleg over allerlei planten en bloemen gekregen in de omgeving en heel gezellig zitten kwekken. ( ja dat lukt mij zelfs als ik de taal niet spreek Haha)
Heerlijk uitgerust weer terug naar benden een uur lang, terug door de rivier ( nu op borsthoogte) en de taxi in.

Na een douche en dutje weer terug naar het plein waar ik heel gezellig heb gegeten met Wilma en Haai (ja echt waar) die ik tijdens de tour heb leren kennen.

Hierna naar Camaguey en Trinidad, mijn backpack ophalen in Santa Clara en op naar de tabaksvelden.

Liefs